
Radykalna prostatektomia to chirurgiczna metoda leczenia raka prostaty dająca pacjentowi możliwość przedłużenia życia i podniesienia jego jakości. Mimo to chory powinien zostać poinformowany o możliwych powikłaniach w postaci zaburzeń funkcji seksualnych, których wystąpienie oczywiście nie stanowi reguły i uzależnione jest od wielu czynników.
Operacja prostaty a potencja
Zdolność do przebycia satysfakcjonującego stosunku seksualnego w przypadku chorych na nowotwór gruczołu krokowego, będących po operacyjnym usunięciu prostaty uzależniona jest od wielu czynników. Wśród nich na pierwszym miejscu znajduje się stopień zaawansowania nowotworu, a co się z tym wiąże konieczność lub jej brak usunięcia pęczków naczyniowo-nerwowych odpowiedzialnych za wzwód. Chorzy często pytają, czy w trakcie usuwania guza stercza, możliwe byłoby zachowanie pęczków naczyniowo-nerwowych, dzięki którym ich funkcje seksualne nie zostaną zaburzone. Mając do czynienia z ograniczonym guzem stercza, będącym w początkowej fazie rozwoju i niedającym nacieków na okoliczne narządy, ani przerzutów, możliwe jest oszczędzenie pęczków naczyń i nerwów odpowiedzialnych za aktywność seksualną. Jednak, gdy pacjent boryka się z zaawansowanym rakiem prostaty, lekarz prawdopodobnie poinformuje mężczyznę o konieczności jedno lub obustronnego usunięcia pęczków naczyniowo-nerwowych, czego skutkiem mogą być przejściowe zaburzenia erekcji, a nawet impotencja, pomimo dobrego wyniku onkologicznego.
Potencja po zabiegu prostatektomii
Powrót do pełni sprawności seksualnej zależy od przebiegu prostatektomii, w tym przede wszystkim od faktu usunięcia pęczków naczyniowo-nerwowych. Jeżeli jest możliwość ich zaoszczędzenia, najlepszą techniką operacyjną, która minimalizuje ryzyko wystąpienia zaburzeń wzwodu jest operacja z wykorzystaniem robota da Vinci. Dzięki 10 krotnym powiększeniu pola operacyjnego chirurg podczas operacji może bardzo dokładnie oddzielić pęczki od prostaty, jednocześnie zaoszczędzając włókna nerwowe oraz liczne naczynia krwionośne. W przypadku zabiegów z zaoszczędzeniem pęczków, rehabilitacja seksualna rozpoczyna się od leczenia farmakologicznego. Jeżeli ta forma nie przynosi wyczekiwanych efektów to kolejnym etapem terapii są iniekcje do ciał jamistych. Natomiast ostateczną formą leczenia zaburzeń wzwodu po radykalnym usunięciu prostaty jest protezowanie prącia.