+48 785 054 460 
+48 785 054 460 
Wyślij wiadoość 
Pomysł wykorzystania robotów w medycynie pojawił się pod koniec lat 70-tych w amerykańskiej agencji NASA. Miały one stanowić wyposażenie sal operacyjnych statków kosmicznych i baz orbitalnych biorących udział w programach podboju kosmosu. Pierwszy udokumentowany zabieg odbył się jednak dopiero w 1985 r., kiedy zmodyfikowano ramię robota przemysłowego do przeprowadzenia biopsji mózgu z dokładnością 0,05 mm.
Pierwszym na świecie robotem chirurgicznym zatwierdzonym i dopuszczonym do powszechnego użytku był w 1994 roku AESOP Robotic System, który – podczas mało inwazyjnych operacji chirurgicznych – trzymał i stabilizował kamery. Kolejnym był ZEUS, sterowany, trzyramienny robot wykorzystywany w chirurgii laparoskopowej. Z jego wsparciem w 1998 roku po raz pierwszy przeprowadzono operację zespolenia jajowodów oraz założenie by-passów. Niemal w tym samym czasie w asyście nowego robota da Vinci, który powstał na zamówienie Pentagonu, przeprowadzono operację zastawki mitralnej serca oraz kolejnego założenia by-passów.
Nowe zastosowania robota jako pierwszy dostrzegł Pentagon. Robot sterowany przez chirurga miał docelowo zastąpić specjalistów przebywających w odległych bazach wojskowych. Wkrótce ideę zaczęli rozwijać również eksperci z NASA, którzy mierzyli się z problemem operacji przeprowadzanych w kosmosie. Instytucje te sprzedały patenty firmom komercyjnym, w tym Intuitive Surgical, który z sukcesem kontynuował prace doskonalące robota, w wyniku których powstał robot chirurgiczny da Vinci – dzieło współczesnej inżynierii medycznej, a zarazem przedłużenie rąk chirurga. Robot został nazwany na cześć genialnego artysty uważanego nie tylko za pioniera robotyki, ale również mistrza w odwzorowaniu szczegółów ludzkiej anatomii.
Dziś robot da Vinci ma zastosowanie w niemal każdym obszarze chirurgii. Pomimo minimalnych nacięć, zakres pola operacyjnego jest znacznie większy niż podczas zabiegów wykonywanych technikami tradycyjnymi. Niezwykle precyzyjne ruchy robota, pozbawione ryzyka drżenia rąk, umożliwiają dotarcie do trudno dostępnych miejsc, co w konsekwencji wiąże się z mniejszym obciążeniem dla pacjenta i jego szybszym powrotem do zdrowia.
