Rak nerki – rokowania

Pomimo ogólnego dostępu do badań diagnostycznych, rak nerki jest nowotworem sprawiającym lekarzom duże trudności w zakresie jego rozpoznawania jak i leczenia. Aktualnie najskuteczniejszym sposobem leczenia raka nerki jest wczesne, operacyjne usunięcie guza, które przeprowadza się najczęściej na drodze nefrektomii radykalnej, polegającej na usunięciu nerki wraz z powięzią okołonerkową, nadnerczem, torebką tłuszczową jak i węzłami chłonnymi.

Rokowanie w przypadku raka nerki jest zależne od stopnia zaawansowania klinicznego zdiagnozowanego nowotworu oraz od jego budowy histologicznej. Do oceny używa się każdorazowo wskaźnika pięcioletnich przeżyć, który oznacza odsetek pacjentów, którzy przeżyją min. 5 lat od momentu postawienia rozpoznania choroby nowotworowej. W przypadku chorych z nowotworem w I stopniu zaawansowania 5-letnie przeżycie wynosi 80-90%, dla chorych z nowotworem o II stopniu zaawansowania 5-letnie przeżycie wynosi 50-70%, dla chorych z nowotworem o III stopniu zaawansowania 5-letnie przeżycie wynosi 20-30% i dla chorych z nowotworem w najbardziej zaawansowanym stadium (stopień IV) przeżycie 5-letnie wynosi około 5%.

Rokowanie jest znacząco mniej korzystne w przypadku stwierdzenia przerzutów do węzłów chłonnych bądź obecności zatorów z komórek nowotworowych w naczyniach żylnych w materiale pooperacyjnym.